Η πλήρης απογοήτευση!

Νομίζω πως..τα λόγια πλέον είναι περιττά.. Φωνάζεις, διαμαρτύρεσαι, παλεύεις και το μόνο που καταφέρνεις είναι να πέφτεις πάνω σε έναν τεράστιο "μεσοπρόθεσμο" τοίχο.. Εννοείται ότι δεν πρόκειται ουτέ καν να κάνω λόγο για τους πολιτικούς που "από το ένα αυτί μπαίνει, από το άλλο βγαίνει"..
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να σημειώσω ότι θα συνεχίσω να ανεβάζω κάποια περσινά(κ όχι μόνο, εννοείται) βίντεο, άρθρα, ανακοινώσεις κλπ για την "οικονομική κρίση" και το "χρέος", κυρίως, για 2 λόγους.. Πρώτον, πιστεύω ότι είναι καλό να τα βλέπεις όλα αυτά μαζεμένα.. Συγχύζεσαι.. Νευριάζεις.. Σου δίνει την απαραίτητη ώθηση για να "δράσεις".. Και δεύτερον, είναι ενδιαφέρον(ας πούμε) το γεγονός ότι παρ'όλο που όλα αυτά ειχαν προβλευτεί(συγκεκριμένα για την οικονομική κρίση και την πορεία της, οι οικονομολόγοι τα ειχαν πει πραγματικά όλα!), στο τέλος δεν καταφέραμε(τουλάχιστον μέχρι στιγμης) να αλλάξουμε την πορεία των γεγονότων(των προσχεδιασμένων(!) γεγονότων) και να ξεφύγουμε απο τη θηλιά που μας έχουν βάλει στο λαιμό, η οποία όλο και στενεύει και στενεύει...
Όλα αυτά δεν τα λέω με απαισιοδοξία.. αλλά με ΑΓΑΝΑΚΤΗΣΗ και ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ.. Γιατί τα νεύρα είναι το λιγότερο που θα πρέπει να νιώθουμε αυτή τη στιγμή!
Βέβαια δεν θα τους κάνουμε την χάρη να πάθουμε και κατάθλιψη, γιατί κάτι τέτοιο θα τους βόλευε.. Αφού αυτό που θέλουν είναι να μας κάνουν υποταγμένα ρομποτάκια! Να ξυπνάμε και αντί να κοιτάμε τον ουρανό με αισιοδοξία, να κοιτάμε το πάτωμα με μιζέρια..
Το θέμα είναι "ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ"? Καλώς ή κακώς μόνο κάτι δραστικό, κάτι ριζοσπαστικό μας σώζει! Και μεταξύ σοβαρού και αστείου, μας βλέπω αντάρτες στα βουνά(ή κ στα μετρό!) φίλοι μου!
Παππού μου, γιαγιά μου, μητέρα, πατέρα, αδερφέ μου, αδερφή μου, γείτονα, θεία, συνάδελφε μου, Φίλε μου, Άνθρωπε μου.. Ξύπνα!Γεμίσαμε ποντίκια!